Jeśli w tym miesiącu ciąży nastąpił by poród, istnieje 10 % szansy przeżycia dziecka po urodzeniu, co zależy głównie od opieki nad wcześniakiem. Takie dziecko jest jeszcze nie samodzielne i wymaga dodatkowej opieki, mającej zastąpić czynności organizmu jego matki.
Dlaczego właśnie od siódmego miesiąca ciąży dziecko może utrzymać się przy życiu ? Podstawowym czynnikiem jest rozwój układu nerwowego, a szczególnie mózgu, który w tym właśnie czasie może już kierować rytmicznymi ruchami oddechowymi, kontrolować ruchy połykania (jeśli pokarm jest podawany do ust) i regulować temperaturę ciała. Jeśli te czynności nie są wykonywane wystarczająco dobrze, aby utrzymać przy życiu przedwcześnie urodzone dziecko, wówczas podaje się tlen do niedojrzałych pęcherzyków płucnych, jedzenie zaś podaje się często w małych ilościach, a wcześniak trzymany jest w inkubatorze z kontrolowaną sztucznie temperaturą.
Siedmiomiesięczny płód ma przeciętnie 30 cm w pozycji siedzącej (wymiar ciemieniowo-siedzeniowy) i waży 900-1350 g. Puszysty meszek, który miesiąc wcześniej pokrywał całą skórę, jest teraz ograniczony do pleców i ramion. W dalszym ciągu rosną włosy głowy, u niektórych płodów mogą być dość długie. Podczas tego miesiąca ciąży zauważono, że płód może ssać kciuk, czasami dziecko po urodzeniu może mieć stwardnienie skóry na kciuku spowodowane wielotygodniowym jego ssaniem.
W siódmym miesiącu ciąży następuje intensywny rozwój mózgu. Do tego czasu kora mózgu była prawie niepofałdowana, bardziej przypominała mózg niższych zwierząt. Od teraz natomiast na powierzchni obu półkul tworzą się rowkowate zagłębienia, zwane bruzdami, które znacznie powiększają powierzchnię kory mózgu.
Rozwój inteligencji i osobowości ujawnia się stopniowo w miarę rozwoju płodu. W siódmym miesiącu istnieje już większość fizycznego podłoża osobowości, w 2 ostatnich miesiącach ciąży i w kilku pierwszych tygodniach po urodzeniu rozwijają się dodatkowe szlaki nerwowe, ale ciągle jeszcze są możliwe zmiany. Jeżeli nawet cały układ, zawierający tysiące szlaków nerwowych, jest ukształtowany, nerwy te muszą ciągle być używane, aby dziecko mogło osiągnąć pełnię możliwości odziedziczonych po rodzicach. Pozbawienie dziecka bodźców czuciowych (przytulanie, mówienie do niego, pokazywanie ) byłoby jedną z pewnych dróg opóźnienia rozwoju umysłowego. Ponadto wykazano, że prawidłowa dieta (szczególnie białkowa) w czasie ciąży jest podstawą maksymalnego rozwoju ośrodkowego układu nerwowego, szczególnie w 2 ostatnich miesiącach ciąży.